گلایه :(

سلام:(
من از همتون گلایه دارم:(

من چت کده رو گذاشتم که هروقت حوصلتون سررفت بیاید اونجا باهم حرف بزنیم بگیم بخندیم اما هیچ کس نمیاد......واقعاکه...

:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(:(

خاطرات شمال :)

ازهمین جا یه سلام بکنیم به همه اونایی که الان دارن این پستو میخونن....سلاااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااااام.

خوبید؟خوشید؟سلامتید؟روبه رشدین؟خب خداروشکر...منم خوبم ممنون ازاحوال پرسی های شما دوستان!

خب میخوام براتون یه خاطره تعریف کنم یکم دورهم بخندیم حالشو ببریم.

جونم براتو بگه که پارسال بهار دسته جمعی رفته بودیم زیارت....آخ ببخشید متنمو با اون شعره قاطی

کردم..معذرت.آخه شماهم اگه مشغله ذهنی منو داشتید همین میشد.خب بریم سر ادامه ماجرا(خودم میدونم

اون اصل مطلبه نه اصل ماجرا من دوس داشتم بگم اصل ماجرا).بله داشتم میگفتم..کجا بودیم...اها یادم اومد

،پارسال بهار دسته جمعی رفته بودیم شمال،(هه هه هه فکرکردین الان دوباره اونو مینویسم.نخیرم خواستم

گولتون یزنم..بهله) البته بهارم نبود تابستون بود...خلاصه پارسال تابستون با خانواده (دایی هاوخاله ها)  تصمیم

گرفتیم بزنیم به دل شمال...

عاغا سرتونو درد نیارم،روز اول نه روز دومم نه روز سوم نشستیم باخانواده میز گرد تشکیل دادیم که عاغا کجا

بریم کجانریم،چیکار کنیم چیکارنکنیم وات دودو وات نات دودو،به این نتیجه رسیدیم که بریم دریا قایق سواری...

هیئت ژولی خانواده هم  همینو تصویب کردن.بعد رفتیم یه قایق کرایه کردیمو منو مامانمو دخترخالمو زنداییمو

پسرداییمو دوتا پسرخاله هام سوار قایق شدیم..البته ناگفته نماند که مامانم به دلش نبود سوارشه یعنی

دوست نداشت..اخه از دریا میترسید(به مامان من نخندا..مگه چیه ترسیدن که عیب نیست..والا..!) آما به زور

پسرخاله احسان وپسردایی امیرحسین بالاخره سوارشد..(حالا اگه من مامانمو مجبورمیکردم میزد مثل

خیارچمبرمیترکیدم..والابوخودا!!مامانا یکم به فکرباشن آخه چرا انقد بین بچه های خودتونو خواهروبرادرزاده

هاتون فرق میذارین؟!آخه چرا؟؟؟)منم نمیخواستم سوارشم اما پسرخاله احسان به زور دستموگرفت سوارم کرد گفت حرف نباشه همین که گفتم.

حالا قیافه من اون موقع:

قیافه مامانم:

قیافه احسان:

بالاخره به هرزوری که بود سوارشدیم دیگه..یکم که گذشت وازساحل دورشده بودیم این عاغای قایقران یکم بد

میروند..یعنی  معده بزرگه من با بصل نخاعم جابه جا شده بودن...والابوخودا...حالا مامان من این وسط:

مامانم:جییییییییییییییییییییییییییییغ  (داره جیغ میزنه)

من:خخخخخخخخخخخخخخخخخخ (دارم میخندم)

مامانم:جیییییییییییییییییییییییییییغ

من:خخخخخخخخخخخخخخخخخ

خلاصه من همینطوری داشتم میخندیدم که یه دفعه این عاغای قایقران که خدا بگم چیکارش کنه انقد بد رفت

رواین دست اندازای آبی که من سر خوردم افتادم روی موتور قایق(یه چیز سیاه مکعبی شکل متوسط پشت

اولین صندلی توقایق)بعد به کمک مامانمو احسان بلند شدم....

خلاصه حالارفتیم خونه به مامانم میگم :

من:مامان پشتمو نگاه کن ببین کبود شده خیلی دردمیکنه...

مامان:کجا افتادی مگه؟

من:رو اون چیز سیاهه پشت صندلی(همون موتورقایق)

مامان:جدی؟! حالا خوبه مانتوت پاره نشد...!!!

 من:مامان من میگم پشتم دردمیکنه تومیگی خوبه مانتوت پاره نشد؟!یاگاد بزرگ مگه داریم اصلا؟!

مامان:

من:

خلاصه اینکه مامانا توهرشرایطی یکی از نگرانی هاشون لباساشونه که یوقت مشکلی برای لباسشون پیش

نیاد!!!

واینجاست که شاعرچی میگه؟میگه:

خاطرات شمال محاله یادم بره!!!!

نتیجه اخلاقی:نتیجه میگیریم که کاری انجام ندیم که جون خودمون وجون لباسامون به خطر بیفته،چون مامانا

بیشترازاینکه نگران ماباشن نگران لباسامونن!!!!!!!

(البته این نتیجه اخلاقی فقط محض خنده س وگرنه هیچ مامانی نیس که نگران بچش نباشه...بهله)

خب بگید ببینم بچه ها شما ازاین خاطره من چه نتیجه اخلاقی گرفتید؟

(زیر پست حتمابهم بگید چه نتیجه ای گرفتید)

پست موقت!

اطلاعیه!

 

سلام.

(این پست ،یک پست موقت بوده و به زودی حذف خواهدشد.)

 

به زودی در قسمت "دلنوشته های اینجانب و جناب قلم" مطالب زیبایی را برایتان به اشتراک خواهم گذاشت.

 

از اینکه باشکیبایی ولطف خود این وبلاگ را دنبال میکنید بسیار متشکرم.

 

سپاس از حضور گرم شما عزیزان.

 

ارادتمند شما مهتاب❤